ที่มาของแผนงานน้ำมั่นคง ไม่ท่วม ไม่แล้ง

                      น้ำเป็นปัจจัยสำคัญต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์ ด้วยความเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน การเปลี่ยนระบบเศรษฐกิจจากจากชุมชนเกษตรกรรมไปสู่ชุมชนเมืองไปสู่ภาคบริการ ย่อมทำพฤติกรรมการใช้น้ำเปลี่ยนแปลงไป ประกอบกับปัจจัยกระตุ้นทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่เร่งเร็วขึ้น ลักษณะของฝนที่เปลี่ยนแปลงไปส่งผลต่อภาคการเกษตรกรรม ส่งผลต่อปัญหาน้ำท่วมแบบฉับพลัน และนิยามฤดูแล้งฝนที่ตกเปลี่ยนแปลงไปก็ย่อมทำให้ส่งผลต่อการใช้น้ำเพื่ออุปโภคบริโภค แม้ในส่วนโรงงานอุตสาหกรรมก็จำเป็นจะต้องหาแหล่งน้ำที่เหมาะสมทั้งปริมาณและต้นทุนราคาที่แข่งขันได้

                      กลไกการจัดการน้ำในปัจจุบันตามพระราชบัญญัติทรัพยากรน้ำ พ.ศ. 2561 แบ่งระดับการทำงานออกเป็น 4 ระดับ ประกอบด้วย ระดับชาติ ระดับลุ่มน้ำ ระดับจังหวัด และระดับชุมชม ผลการดำเนินที่ผ่านมา พบว่ามีช่องว่างในการแก้ไขปัญหาในระดับพื้นที่ (หรือชุมชน) ดังนั้นแผนงานน้ำมั่นคง ไม่ท่วม ไม่แล้ง มองเห็นโอกาสดังกล่าวจึงได้นำเสนอแผนงานบริหารจัดการน้ำผ่านกระบวนการวิจัย โดยใช้ข้อมูลและความรู้เป็นฐาน ประกอบกับนวัตกรรมการบริหารจัดการน้ำที่ผ่านมา นำมาใช้ในการแก้ปัญหาให้สอดคล้องในแต่ละพื้นที่ได้อย่างรวดเร็วด้วยการใช้ทรัพยากรของท้องถิ่นร่วมกับนวัตกรรมเพื่อให้สามารถเชื่อมโยงส่งต่อข้อมูลระดับพื้นที่สู่แผนงานระดับลุ่มน้ำเพื่อความยั่งยืนในการดำเนินงานโดยชุมชน ทั้งนี้โดยมีพื้นที่เป้าหมายในการดำเนินแผนงานใน 10 จังหวัด ประกอบด้วย จังหวัดเชียงใหม่ ลําพูน เชียงราย พะเยา น่าน กําแพงเพชร ขอนแก่นชัยภูมิ สงขลา และพัทลุง